8 mei 2001.

Deze datum zegt u misschien niet zoveel. Daan B(r)oersma was nog niet geboren net als meerdere spelers van onze selectie. Het is de datum dat ’s-Heerenbroek voor het laatst een wedstrijd in de derde klasse voetbalde. De uitslag: een 3-12 nederlaag tegen CSV zegt genoeg over dat seizoen. 1 schamel puntje werd behaald thuis tegen Kloosterhaar (2-2) dat seizoen. Het enige seizoen in de derde klasse voor ’s-Heerenbroek bleek een grote teleurstelling met de laatste plek en rechtstreekse
degradatie.

Dan terug naar afgelopen zaterdag 23 september 2023. Voor de wedstrijd werd er al op gehamerd door trainer van den Burg dat er met een winstpartij geschiedenis kon worden geschreven. Nadat ons dat natuurlijk vorig jaar ook al was gelukt met het eerste kampioenschap, werd dat vandaag door dit fantastische team weer gedaan.

’s-Heerenbroek begon sterk aan de wedstrijd en zette EFC gelijk onder druk. Via Daan en Jesper werd er goed gevoetbald over de flanken. Kansjes kwamen er ook voor Daan en Bjorn, maar het vizier stond nog niet helemaal op scherp.

In minuut 16 was Willard iets te gemakzuchtig en leverde een vrije trap zomaar in bij de tegenstander. Sander leek met een goede sliding te herstellen maar in de kluts kreeg de tegenstander de bal toch nog mee en stond alleen Gert nog tegen 2 aanvallers van het team uit Ermelo. Die speelden dit goed uit en de bal werd langs Jelmer in de goal geschoven. Onterecht 1-0 achter en even moest ’s-Heerenbroek opletten dat het niet gelijk tegen een grotere achterstand aan keek.

Al gauw nam ’s-Heerenbroek weer het initiatief en ging het verder met waar het gebleven was. Verzorgd voetbal van achteruit met goede aanvallen over de flanken. Vlak voor rust kwamen we op gelijke hoogte nadat een goed aangesneden vrije trap van Daan door niemand werd aangeraakt en heerlijk binnen viel bij de tweede paal.

Na rust begon ’s-Heerenbroek gelijk weer goed met druk zetten en kregen Jesper en Daan via mooie steekballen goede kansen, maar deze werden helaas gemist. Even later werd via een mooie aanval Jesper weggestuurd en hij wist de bal goed voor te
krijgen maar de kopbal van Rob werd door de keeper van EFC fantastisch uit de hoek gehaald.

Rond minuut 65 was het dan toch raak. Daan werd weggestuurd en met een briljante stift over de keeper wist hij zijn tweede van de middag te maken. Na deze goal zakte het spel van ’s-Heerenbroek een beetje weg en werd EFC de betere ploeg. Dit leverde een aantal kleine kansen op voor de thuisploeg.

Rond minuut 75 viel uit een ogenschijnlijk ongevaarlijke vrije trap toch de gelijkmaker. Kersverse vader Jelmer (waarschijnlijk had dochter Mira hem in de nacht van vrijdag op zaterdag iets te vaak wakker gehouden) dook over de bal heen. Een zeldzame fout van onze normaal erg betrouwbare keeper.

Hierna waren er voor beide ploegen weinig kansen en had ongeveer iedereen zich al
neergelegd bij een gelijkspel. Maar in minuut negentig wordt de bal nog een keer voor het EFC doel geslingerd en denkt Rob de winnende binnen te kunnen koppen. Maar de bal werd op het laatste moment weggeslagen door een EFC-speler. De goedleidende scheidsrechter Teunissen twijfelde niet en legde de bal op de stip.

Rob Routinier (opa) Henniphof twijfelde niet en schoot de bal keurig binnen. Na nog een paar hachelijke momenten voor de goal van ’s-Heerenbroek via corners werd de
wedstrijd afgefloten. Een historische zege voor de mannen van van den Burg dus.

Omdat dit jaar erweer een versterkte degradatie is, moet er minimaal een 9 de plek worden gehaald en dat is dan natuurlijk ook de doelstelling voor onze ploeg. De eerste drie punten zijn dan ook erg welkom.

Volgende week is de eerste thuiswedstrijd van ’s-Heerenbroek dit seizoen tegen VIOS Vaassen. Wij hopen u/jou dan te zien aan de lijn, want we kunnen alle support goed gebruiken om dit mooie begin een passend vervolg te geven.

Kom voorbereid naar het evenemententerrein en haal alvast wat geld uit de muur bij een pinapparaat in de omgeving. Er kan bij de bar namelijk niet gepind worden zaterdag. Houd dus rekening met het warme weer, blijft goed drinken en neem dus contanten mee!

én ook voor de verloting komt muntgeld goed van pas!😀

Graag tot zaterdag!!💚💚

Programma

10:00 - 12:30: Jeugdspelletjes + clinic

13:00 - 13:30: Penalty bokaal

13:45 - 15:30: Voetvolley

16:00 - 17:15: Afscheidswedstrijd Meule

17:15: BBQ, muziek, rad van fortuin, prijsuitreiking en bier!

24 juni is het weer tijd voor de jaarlijkse familiedag van vv 's-Heerenbroek💚💚 met programma voor jong en oud.
Kom gezellig langs, om te kijken of mee te doen en na te praten over het afgelopen, succesvolle seizoen!
Of kom voor een laatste keer dit seizoen naar het Broekerland voor de afscheidswedstrijd van "good old Meule!

's-Heerenbroek kampioen !
Omdat de wedstrijd, enkele weken terug, pas om 17.00 uur begon, had ik het plan opgevat om naar Be Quick te gaan om naar CSV-’s Heerenbroek te kijken en alhoewel een druilerige doorzeurende regen zijn best deed om er een wat depressieve middag van te maken, vond ik een plekje op de tribune pal voor de ’s Heerenbroeker jeugd en hun optimistische en enthousiaste strijdliederen deden mijn humeur goed.

Omdat het op neutrale grond werd gespeeld kreeg de wedstrijd een sfeer van een beslissingswedstrijd en zo voelde het ook aan; de spanning hield de ploegen in een soort houtgreep al vond ik de focus en de overtuiging van ’s Heerenbroek die van de winnende ploeg en dat werd uiteindelijk bewaarheid. Vanaf toen twijfelde ik niet meer aan het kampioenschap. Die middag nam ik me voor om die laatste wedstrijd, die tegen Wilsum ook te gaan zien. Dit is serieus, zo dacht ik.

Ik ben al weer meer dan 40 jaar niet meer van het dorp, heb een leven en een voetballeven elders opgebouwd, maar na de doe-een-wens-wedstrijd voor mijn broer Ben keek ik opeens weer anders naar het oude dorp; de warme en tegelijk zonder valse opsmuk benadering van het elftal en van de even langskomende mede-sHeerenbroekers op die middag hebben een behoorlijke indruk op mij gemaakt. Het dorp kwam op mij warmer en opener over dan het dorp van vroeger of zijn mijn herinneringen zo door mezelf ingekleurd ?

Vandaag ging het er dus om, was het weer mooi weer en Wilsum de tegenstander, Wilsum nota bene, toch een soort broederclub van dezelfde kant van de IJssel, niet perse een tegenstander die vijand-gevoelens oproept, terwijl dergelijke gevoelens toch prima benzine kunnen zijn voor een beslissende tweekamp. Ik sprak voor de wedstrijd zo’n oer Wilsummer; “We gaan winnen”, zei hij “maar een gelijkspel is ook goed, daar hebben we allebei wat aan”.

Kampioenswedstrijden zijn zelden mooi en deze was er geen uitzondering op. Ik heb te weinig wedstrijden van beider clubs gezien om er een kundig oordeel over te geven, maar ik verbeelde me dat er sprake was van collectieve kampioenskramp in de ’s Heerenbroeker kuiten, terwijl Wilsum vocht met de moed der wanhoop, waardoor er toch een evenwichtige wedstrijd ontstond met misschien wel de beste kansen voor Wilsum. Dat de wedstrijd eindigde in 1-1 vermoed een herenakkoord onder IJsseloever bewoners, maar zo was het totaal niet, alhoewel de blijkbaar bij een derby horende opstootjes en (bijna) vechtpartijtjes gelukkig in z’n geheel ontbraken. Ik kon het onder de wedstrijd niet laten om af en toe naar boven te kijken, waar onschuldig witte wolken vredig voorbijdreven langs een vriendelijk blauwe lucht; hopelijk krijgt Ben er toch iets van mee.

Ook onder de wedstrijd sprak ik een oud ploeggenoot waarmee ik in een grijs verleden de groen witte kleuren van ’s Heerenbroek verdedigde. Even verdween ik in gedachten weer in die tijd; andere tijden, ander voetbal in een ander dorp nog, ik dacht aan al die onverantwoorde slidings, aan de putjes in de schenen opgelopen zonder scheenbeschermers en zonder gele kaarten, aan de kameraadschap, aan de oeverloze sessies rondom de met glas gevulde kantinetafels, aan Freddy Beyer, die me liet nadenken over voetbal, aan zompige trainingspartijtjes tot aan de enkels in de pruttige modder, aan eindeloze door zon beschenen voetbalmiddagen als deze vol van onzinnig en onbetekenend lijkend, maar tegelijk diep doordringend geluk.

Ik genoot van de ontlading na het eindsignaal en nadat mijn vrouw en ik het plezier en het geluk van de kampioenen hadden opgezogen, fietsten we terug over de dijk. Op de Zwolseweg zagen we de open wagen met de kampioenen; “We gaan Europa in”, zongen ze (ware euforie kent blijkbaar geen grenzen), ze sloegen af de Schoolsteeg in en we ontmoetten elkaar bij Bastiaan. De kampioenswagen toeterde, de kampioenen zwaaiden zoals kampioenen zwaaien naar alles en iedereen en wij zwaaiden terug.

We fietsten met de wind in de rug door en ik keek over de uiterwaarden, waar we als kinderen vaak rondbanjerden, naar de IJssel, die nietsvermoedend zijn eigen gang ging en zich niets aantrekt van de stand in de 4e klasse E. En ik bedacht me met een zekere tevredenheid; ik kan dan al wel meer dan 40 jaar uit het dorp weg zijn, het dorp zal wel nooit meer weg gaan uit mij.

Jan Bouwmeester